Alcol: 13,5%
Ogni sogno
ha una lunga strada
da percorrere
il pregiudizio gli dà del folle
l’invidia del superbo
l’insicurezza dell’illuso
la paura del fallito
eppure
una volta partita la scintilla
il sogno va
Piccoli traguardi
irrisori agli occhi
dei codardi giudicanti
soffiano sul fuoco
dell’intuito
dell’ardore
del coraggio
spengono la disperazione
aprono gli occhi
a nuovi orizzonti
asciugano le lacrime
e di nuove
ne sgorgano di gioia
e di incontri
che sembrano fortuiti
e invece nascono
per accendere il genio
che quel sogno
non spegnerà mai
Agnese
Κάθε όνειρο
έχει πολύ δρόμο
να διανύσει
η προκατάληψη το λέει τρελό
ο φθόνος υπερόπτη
η ανασφάλεια αφελές
ο φόβος αποτυχημένο
αλλά
όταν η σπίθα ανάψει
το όνειρο ζει
Μικροί στόχοι
μηδαμινοί στα μάτια
των δειλών κρινόντων
φυσούν στη φωτιά
της διαίσθησης
του πάθους
του θάρρους
σβήνουν την απόγνωση
ανοίγουν τα μάτια
σε νέους ορίζοντες
στεγνώνουν τα δάκρυα
και καινούργια
ρέουν με χαρά
και συναντήσεις
που μοιάζουν τυχαίες
μα γεννιούνται
για να πυροδοτήσουν την ιδιοφυΐα
που αυτό το όνειρο
δεν θα σβήσει ποτέ
Αγνή
Ambra e terracotta, atavica coppia che emoziona il seme ancestrale che è in noi, trasmesso e dimenticato in qualche angolo remoto della nostra esistenza. Ricco e complesso il naso, con il miele e le spezie gialle in prima fila, il kumquat, le erbe secche, il tè nero e i sassi bianchi a seguire. Dalla pineta, in lontananza, arriva lo iodio, trasportando frecciate verdi e il profumo di fiori bianchi. Sale, calore umano e freschezza marina al tatto. I tannini si stringono amorevolmente intorno alle papille, per poi allentare l’abbraccio e lasciarci godere un lungo e piacevole viaggio in Calcidica. Trenta giorni di macerazione a contatto con le bucce e dodici mesi di permanenza in anfora.
<p class="has-drop-cap" value="<amp-fit-text layout="fixed-height" min-font-size="6" max-font-size="72" height="80"><span style="color:#ca6b28;" class="has-inline-color">Κ</span>εχριμπάρι και τερακότα, αταβικό ζεύγος που διεγείρει τον προγονικό σπόρο που είναι μέσα μας, που μεταδόθηκε και ξεχάστηκε σε κάποια απομακρυσμένη γωνία της ύπαρξής μας. Πλούσια και πολύπλοκη μύτη, με μέλι και κίτρινα μπαχαρικά στην πρώτη σειρά, κουμκουάτ, αποξηραμένα βότανα, μαύρο τσάι και λευκές πέτρες να ακολουθούν. Από το πευκοδάσος, στο βάθος, φτάνει το ιώδιο, φέρνοντας πράσινα βέλη και το άρωμα λευκών λουλουδιών. Αλάτι, ανθρώπινη ζεστασιά και θαλάσσια φρεσκάδα στην αφή. Οι τανίνες αγκαλιάζουν με αγάπη τις θηλές της γλώσσας και στη συνέχεια χαλαρώνουν, αφήνοντάς μας να απολαύσουμε ένα μακρύ και ευχάριστο ταξίδι στη Χαλκιδική. Τριάντα ημέρες διαβροχής σε επαφή με τα δέρματα και δώδεκα μήνες παραμονής στον αμφορέα.
VITE DI VINO 